غلامرضا اسماعیلی، سخنگوی جنایتکار قوه قضاییه در نشست خبری ۱۶اردیبهشت ۹۹ در پاسخ به سؤال یک خبرنگار در مورد دانشجویان دستگیر شده، جمله‌ای به کار برد که تعمق در آن گویای بسیاری چیزهاست. او گفت:
«ما در بازداشت افراد اصلاً به حرفه و شغل آنها توجه نداریم. در جامعه هر کس مرتکب جرمی شود علی‌القاعده یک شغلی دارد و به هیچ عنوان عملکرد ما معطوف به مشاغل این افراد نیست».
او در ادامه انگشت روی خط قرمز نظام گذاشت و نام ممنوعی را به زبان برد که تلاش نخست او بر آن بود که آن را به کار نبرد.
«این افراد متأسفانه به گروه‌های ضد انقلاب به‌ویژه (مجاهدین) وصل شده بودند و ارتباطاتی با آنها برقرار کرده بودند و تحت تعلیمات این گروهک به‌دنبال انجام اقدامات خرابکارانه در کشور بودند و یک‌سری اقدامات ایذایی نیز انجام داده بودند. در بازرسی از منازل آنها اقلام انفجاری کشف شد و ما به این موضوعات کار داریم».
جرم سر خم نکردن در برابر خلیفهٔ ارتجاع
تا همین‌جا این دژخیم حرفه‌یی که نقش سخنگوی دستگاه تفتیش عقیده، بگیر و ببند و شکنجه و سلاخی زندانیان را به عهده دارد، به ۳ موضوع اعتراف کرد:
۱ـ اولویت حفظ نظام به‌عنوان اوجب واجبات بر هر کار و ضرورت دیگر
۲ـ برجسته کردن تنها آلترناتیو دموکراتیک نظام و آدرس دادن آن
۳ـ برجسته کردن فعالیت‌های کانون‌های شورشی و اعتراف به دامنه و تأثیر آن در جامعه
